Op weg naar San Francisco dag 1

Donderdag 9 april 2015

Vandaag gaan Rijk en Eric na het ontbijt eerst de huurauto inleveren.Als ze terugkomen zijn Wil en ik ook klaar om te vertrekken. Eerst even tanken en dan op weg.Het is inmiddels 11 uur. We nemen de Interstate 5 North, richting Sacramento.(a wonderfull town, sing, sing, sing sing sing in). De laatste week is begonnen en we gaan dan ook ons laatste reisdoel tegemoet, nl. San Francisco. Daar doen we ongeveer drie dagen over, want om nu elke dag heel veel miles te maken vinden we niet echt nodig. De campground waar we vandaag naar toe rijden ligt in Almond. De weg ernaar toe is vreselijk saai. Rijk zegt:” Het lijkt wel of we door de Flevopolder rijden.” Een en al kale vlaktes met hoogspanningskabels. Zelfs het wegdek is niet om aan te zien. Een en al hobbels en kuilen. Dus zou je uit verveling even willen wegdutten, lukt dat nu echt niet. Dat wegdutten geldt natuurlijk alleen voor de bijrijders, maar dat begrijpen jullie zelf wel. Als ik over de walkie talkie vraag hoe het met wagen 1 is, zegt Wil precies hetzelfde. Even daarvoor zien we een aantal zgn. “jaknikkers” in het veld staan. Ikzelf kan me niet herinneren wanneer ik die voor het laatst gezien heb. Als we in de buurt van de camping komen, zien we hele velden vol met bomen. Wij kunnen niet anders bedenken dan dat het amandelbomen moeten zijn, dit i.v.m. de plaatsnaam Almond. Bij navraag op de camping blijken we het juist te hebben. Het zijn overigens niet alleen amandelbomen maar o.a. ook walnoot- en pistas bomen.Nog dichterbij de camping zien we ook sinaasappelbomen staan.Om drie uur komen we aan en gaan wederom heerlijk buiten zitten in het zonnetje.

Bezoek Los Angeles Dag twee

Woensdag 8 april 2015

Vandaag gaat het gebeuren. We gaan naar “The Walk of Fame”. Nou we zijn benieuwd.Om 10 uur gaan we op weg in onze huur Kia. Het is enorm druk op de weg, dus het is door half elf als er we daar aankomen. De mevrouw van de camping heeft ons gisteren de tip gegeven om er in de ochtend naar toe te gaan omdat je anders over de hoofden kunt lopen en je niet echt veel kunt zien. Als wijop de Hollywood Blv aankomen, is er al een enorme massa met mensen die allemaal de sterren van hun idool willen fotograferen. Wij besluiten toch de rust te bewaren en eerst bij de Starbucks een lekker kopje koffie te halen. Kunnen we meteen even wat foto’s doorsturen die we op weg ernaartoe al hebben gemaakt. Je komt hier buiten de sterren in het trottoir ook allerlei andere “namaak” sterren tegen, zoals “Marlin Monroe, Spiderman, en nog vele andere. Natuurlijk hebben we na de koffie uitgebreid over het trottoir gewandeld en er een aantal gefotografeerd. Tijdens de wandeling is Rijk zelfs in gevecht geweest met Spiderman, heel eng vonden wij! Na een poosje gewandeld te hebben komen we op een deel waar heel veel commotie is. Wat blijkt, een “grote” ster arriveert. Er komt een enorme zwarte limousine aangereden en ja hoor wie stapt eruit? Spicegirl Mel B. Nou jullie begrijpen wij waren compleet van de kaart dat we dit mee mochten maken. Rijk, onze vaste fotograaf , heeft het zelfs vast weten te leggen. Weliswaar op haar rug, maar who cares? We waren er toch maar mooi eventjes getuigen van. Later kregen we te horen dat ze aankwam voor de jurering van “America got talent” Daarna hebben Rijk en Eric compleet “undercover” verder gelopen, je weet tenslotte maar nooit! Nu we hier toch zijn hebben we meteen maar een lege ster opgeëist en onszelf voorgedragen voor de nominatie. Mochten we in aanmerking komen, hebben we tenminste de ster vast gereserveerd. (zie foto). Na deze “Walk of fame” zijn we naar de Universal studio’s gereden. Ook wel genoemd “The Entertainment Capital of L.A.” Daar kon je door een “city” wandelen over pleintjes en langs allerlei winkeltjes. Een van die winkeltjes was een speelgoedzaak en daar wilde wij wel even rondkijken. Toen we binnen kwamen werd ons verzocht geen geluid te maken. Wat bleek, ja het houdt niet op, er vonden opname plaats met Mario Lopez, wie kent hem niet? Voor degene die hem echt niet kennen, hij heeft gespeeld in “Save by the Bell”Nou en dan wordt het natuurlijk meteen duidelijk. Jullie zullen begrijpen dat wij na al deze toch wel zeer ingrijpende indrukken naar de camper terug wilden om nog even van het zonnetje te genieten. Het is inmiddels drie uur geweest en Wil en ik hebben ons zelf beloofd dat we ook nog een wasje moeten draaien, dus lieve mensen. Tot morgen.

Einde Route66

Dinsdag 7 april.

Vandaag is een heel bijzondere dag om meerdere redenen. Vanmorgen kwam ik terug van de douche en de hele camper was versierd. Wil en Eric stonden mij samen met Rijk op te wachten om te zingen voor mijn verjaardag. Verrassing! Van Wil en Eric heb Ik een mooie sjaal gekregen en een hele lieve kaart. Je verjaardag vieren in Los Angeles , hoe speciaal wil je het hebben? Alle kids hebben voor me gezongen op Skype. Dat was natuurlijk helemaal te gek. En heel faceboek stond vol met felicitaties. Kortom een prima start van deze dag. Na het eten, (op ons gemak alles gedaan vandaag), zijn we naar de receptie gelopen om te vragen hoe en waar we een auto kunnen huren. Want we hebben besloten dat we ons vrij willen kunnen bewegen en niet afhankelijk willen zijn van bv. Metro of Citybus. Om ongeveer twaalf uur rijden we weg met een Kia. Hij is gehuurd voor twee dagen, dus morgen zijn we ook “onder de pannen”. Gisteravond hebben we overleg gehad over debezienswaardigheden die we willen zien. Nou van één weten we het zeker. De plek waar de Route66 eindigt. Die plek is gesitueerd op de Santa Monica Pier aan de Ocean Avenue. Op die plek namelijk staat het originele bord wat aangeeft dat hier daadwerkelijk de route66 eindigt. Eerder die morgen, toen we bij een Service Point naar de juiste weg vroegen, kregen we te horen dat we ook een “Certificate of Completion” konden kopen op de Pier. Nou jullie zullen begrijpen, die wilden wij wel hebben. Beter kunnen we deze route66 reis niet afsluiten toch? Zo gezegd zo gedaan. Eerst hebben we zelf wat foto’s gemaakt en daarna heeft de man van de certificaten er ook nog wat voor ons gemaakt. Om het feestje af te sluiten hebben we een patatje gegeten op de pier. Daarna weer in de auto op weg naar het Hollywood Sign. Je wilt niet weten hoeveel mensen er naar die plek rijden om daar “het sign" te zien. Als je het zo leest denk je vast waarom al die moeite doen om van een afstand, (want echt dichtbij kun je niet komen) een paar letters op een berg te fotograferen? Maar als je hier bent doe je dat gewoon, geloof me. Op de terugweg hebben we wat boodschapjes gedaan en zitten nu aan de borrel mijn “verjaardagsfeestje” te vieren.

Conclusie: het was een heel mooie dag en een nog mooiere verjaardag!

Aankomst Los Angeles

Maandag 6 april 2015

Vanmorgen als eerste geprobeerd om de verslagen op het blog te plaatsen.Dat is gedeeltelijk gelukt, de rest doe ik wel bij de Mac. Ik word er gek van zoveel keer als ik “er uit gegooid” word. We ontbijten met de aardbeien van gisteren, heerlijk op een geroosterde boterham. Voor we vertrekken ga ik eerst bij de receptie de eerstvolgende camping reserveren.Wil vraagt ondertussen de gegevens van “de enige” camping in San Fransisco, zodat we ook die op tijd kunnen reserveren. Daarna gaan we tanken. Ja alweer, het is niet anders. Vandaag hoeven we niet zover te rijden, dus we hebben alle tijd. Om 10.45 uur gaan we op weg. Om 12.00 uur komen we in een enorme file terecht. Eric, jullie weten wel onze reisleider en zijn vaste navigator Wil, nemen de eerste de beste afslag om de file te vermijden. Die weg blijkt nog een stukje route66 te zijn. Niets te zien aan bezienswaardigheden overigens maar wel een hele mooie groene omgeving. Om half een zien we een McDonalds, dus gaan we daar maar even koffiedrinken, kan ik meteen de rest van de foto’s plaatsen. Om 13.15 uur gaan we weer op weg. Na een poosje maken we iets heel spectaculairs mee, “net als in de film” zal ik maar zeggen. Rondom de camper van Eric, die zoals gebruikelijk voor ons rijdt, vindt er een achtervolging van de “Hwy Patrol” plaats. Wij gaan ervan uit dat Eric een behoorlijke assistentie heeft verleend , hij functioneerde als buffer voor “de boef” en wie weet wat voor een goede daad hij gedaan heeft. Op een goed moment moest hij volop in de remmen. Ik kon geen foto’s maken want het ging allemaal te snel. Ook Wil heeft geen foto’s kunnen maken, wel jammer hoor vonden we zelf! Om 15.00 uur arriveren we op de camping. Nou wat we daar meemaken is nog niet eerder voorgekomen. De campers worden voor ons op de plek geparkeerd en de af-en aanvoer aangesloten. De mannen hoeven dit keer niets zelf te doen, wat een luxe!. Eric en Wil staan op een plek met “de Jezus boom” ja. Jullie lezen het goed, bekijk de foto’s maar! Er is echter een klein “dingetje”, ze staan er met de rug naartoe. Nu maar hopen dat dit geen slecht teken is. De meeste van onze mede kampeerders blijken van een filmset te zijn verteld Steve, de man die onze campers heeft geparkeerd. Nu al spannend allemaal. Wie weet wat we hier nog gaan meemaken.

Aankomst Barstow

Zondag 5 april,

Gisterenavond lagen we er om half twee in, dus we vertrekken een beetje later dan gewoonlijk.Vandaag gaat de reis naar Barstow, dus richting the south.We rijden over de Strip terug, “beetje langzaam afscheid nemen” zegt Willy.In de auto is het een beetje stil, we zijn alle indrukken die we hier in Las Vegas opgedaan hebben nog een beetje aan het verwerken, tegelijkertijd bedenk je ook dat je hier dus niet snel meer zal terugkeren. Mij persoonlijk komt het wel goed uit die stilte, want door alle foto’s en filmpjes die ik gemaaktheb , is mijn telefoon overvol geraakt en is er geen ruimte meer voor nieuwe beelden.Dat kan natuurlijk echt niet, dus tijdens het rijden verwijder ik alles wat maar verwijderd kan worden Gelukkig kan ik nu weer foto’s maken. We zijn nog geen half uurtje buiten de stad en zien gewoon weer bergen en droge vlaktes. Nu lijkt het wel of we door de prairie rijden,een grote vlakte met cactussen. Om half twaalf gaan we tanken want de afstanden zijn hier dermate dat je daar geen risico’s mee kunt nemen. Voor koffie kiezen we dit keer voor de Starbucks bij het tankstation , want het is niet duidelijk wanneer er een Mac voorbij komt. Het verslag en de foto’s van gisteren heb ik nog niet kunnen plaatsen, Jullie zullen begrijpen dat ik daar niet meer aan toe ben gekomen.Om 14.30 uur komen we aan bij de camping. Lekker vroeg en dat vinden we allemaal wel prettig na de vermoeienissen van de afgelopen twee dagen. Iedereen doet iets voor zichzelf, zonnen, lezen of even een dutje doen (we zijn tenslotte ook geen achttien meer). ’s Avonds eten we “een rijstprutje”.Na het eten drinken we koffie endoen de muziek quiz van Rijk.Rijk speelt een muzieknummer af en Eric moet raden welke zanger, zangeres of groep het zingt. Wij ndames mogen ook meedoen als Eric het niet weet. Eric blijkt heel veel te weten dus dat meedoen valt voor ons een beetje tegen. Maar erbij zitten en meegenieten vinden wij dames ook erg leuk moet ik zeggen.Daarna gaan we op tijd naar bed want we zijn allemaal best moe. Op deze camping is het internet dermate slecht dat ik ook nu het verslag van gisteren en vandaag niet kan plaatsen .Ik ga er maar vanuit dat het morgen goed komt als we de Mac bezoeken voor een kopje koffie.

Even voor "de reccord" We hebben nu in totaal elf staten doorgeredenen een tijdsverschil van negen uur.

Las Vegas By Night

Zaterdag 4 april 1915

Vandaag hebben we een rustig dagje, d.wz. een rustige ochtend en (voor)middag.Gisteren hebben we Las Vegas “By day” gezien, nu gaan we het “by night” zien. Want als je hier dan toch bent mag je dat natuurlijk niet missen. Dus de dag verloopt iets anders dan anders.We ontbijten uitgebreid en drinken daarna koffie in het zonnetje. Het is prachtweer dus we nemen het ervan. Aan de overkant van de camping is een Walmart en we besluiten daar nu eens op ons gemak naar toe te lopen. Echt boodschappen hebben we niet nodig vandaag, dus dit is een prima moment om dat te doen. Bovendien een unieke gelegenheid om aan een beetje beweging te komen. Uiteindelijk heb ik een fles zonnecrème gekocht en een doos heerlijke aardbeien. Die aardbeien besluiten we te delen want dat is weer een giga doos.Voordat we naar de Walmart gaan maak ik de spaghettisaus klaar want we eten vroeg vandaag. Om half vier nl. vertrekt de shuttlebus vanuit de camping naar “De Strip”. De spaghetti eten we buiten in een nog steeds heerlijk zonnetje, makeneen BVO’tje, knappen onszelf een beetje op en gaan op weg.Als we aankomen lopen we nog wat over deSstrip, gaan nog een aantal hotels binnen, drinken een biertje, bestellen een koffie bij de Starbucks en vertrekken uiteindelijk om half acht met de City Tour. Vervolgens weet je dan een lange tijd niet wat je overkomt. Via de strip rijdt de bus “down town” Daar rijdt hij o.a. langs alle “wedding Capels” een lange straat vol. Je kunt zelfs getrouwd worden door Elvis verteld de reisleider. Alsof het zo moest zijn zien we bij een van de kapelletjes een bruidspaar naar buiten komen in het gezelschap van “Elvis”.Na een uur stopt de bus en mogen we zelf rondwandelen. De bus stopt op een plek die op ons overweldigend overkomt. Een grote brede st raat met wanden en een plafond waarop allemaal videobeelden worden vertoond van reclames tot een optredende band. We staan een poosje te kijken naar al die mensen die daar lopen. Onvoorstelbaar wat je allemaal voor een types voorbij ziet komen. Verkleed, niet verkleed, half gekleed , met tattoos, zonder tattoos. Daar loop je dus in vanuit een van de hotels. Even voor de beeldvorming, van de tien grootste hotels ter wereld staan er negen in Las Vegas. Een van de grootste hotels telt ca. 6000 kamers. Volgens onze gids zijn er om en nabij 102.000 tweepersoons kamers beschikbaar in Las Vegas. Wat betreft de hoeveelheid mensen die je hier ziet lopen, geloven wij dit zonder meer. Als we de bus weer in stappen, worden we teruggereden naar de Strip. Na drie kwartier “tippelen” over de Strip pakken we de bus naar de camping. Thuisgekomen praten we nog wat na en nemen een afzakkertje. Het was een indrukwekkende dag.. We duiken dan ook wat wazig onze bedjes in.

Joost let op! Voor jou hebben we een mooi kasteel gefotografeerd, overdag en ’s avonds.Dikke kus, Opa en Oma.

Bezoek Las Vegas

Vrijdag 3 april 2015

Voordat ik het verslag ga schrijven, wil ik eerst even iedereen bedanken.Als eerst Joop en Nel voor het hele lieve cadeautje wat we van hen gehad hebben waardoor we ons nu helemaal kunnen uitleven met het maken van de foto’s. En dan natuurlijk alle lieve familie en vrienden die zo ontzettend veel leuke en lieve reacties plaatsen op het weblog. Dank jullie wel allemaal. Dat maakt het extra leuk om het vol te houden voor de rest van de vakantie.

Na het opstaan en het gebruikelijk “ochtendritueel” Hebben we eerst even geskypt en gebeld met het thuisfront. De planning wanneer we dat gaan doen wordt steeds een beetje moeilijker voor ons, want als jullie slapen zijn wij op stap en als jullie wakker worden slapen wij. Wel logisch ook met een tijdsverschil van 9 uur. Enfin, vandaag hebben we de bus gepakt naar de Strip. Daar waar de Magic is happend. Nou daar is niets aan gelogen. Er is een spreekwoord dat zegt: “before you died, you have to see” Napels. Wat ons betreft geldt dat zeker ook voor Las Vegas. Het begint al met het ritje met de bus. Als je instapt moet je zelf je geld in een apparaat stoppen. Dat duurt natuurlijk even maar hier zijn ze dat gewend want niemand zie je ook maar een krimp geven. De bus rijdt alle haltes af, net als bij ons dus, behalve dat hij bij een van de haltes lekker buiten op een paaltje gaat zitten en een sigaretje gaat roken. Als zijn sigaretje op is stapt hij doodleuk weer in en rijdt verder. Ook dat vindt men hier heel normaal. Op de Strip weten we niet wat ons overkomt. Zoveel mooie gebouwen, waaronder hotels en casino’s waar je dus allemaal naar binnen mag en foto’s mag maken.Tijdens het lopen tussen al die gebouwen vinden wij dat we wel een ijsje verdiend hebben, zoveel gekke uitspattingen hebben we tenslotte nog niet gemaakt. Nou dat hadden we eigenlijk wel van te voren kunnen bedenken, dat was een echte “Welkom to Las Vegas” aktie.Voor drie ijsjes(Eric sloeg een rondje over) met elk 1 bolletje moesten we $ 22,54 betalen. We hebben er gelukkig wel een beetje om kunnen lachen ook . Als toppunt de prachtige Bellagio fontein. Er werd muziek afgespeeld en op de tonen van die muziek begon de fontein “te dansen” . Zo indrukwekkend allemaal. Ik zou zeggen veel plezier met de foto’s want woorden schieten ook hier tekort.

Sarah en Floor let op! Er is een speciale foto voor jullie geplaatst met een dikke kus van opa en oma.

Aankomst Las Vegas

Donderdag 2 april

Vannacht redelijk geslapen ondanks de trein. Wij krijgen het elke keer voor elkaar om een camping te boeken die naast het spoor ligt. Volgens mij krijgt de KOA korting van de staat of zo .Als alles opgeruimd is drinken we een kopje koffie bij de receptie. Toen we hier gisteravond inschreven zijn we daar voor uitgenodigd, dus waarom niet?Als wij aankomen blijkt de koffie eerst gezet te moeten worden of we daarop willen wachten.Ach ja waarom niet, we hebben ten slotte vakantie en af en toe lijkt het er niet op, maar we hebben tijd zat. In de tijd dat de koffie gezet wordt, speelt Wil een potje dammen met Rijk. (zie foto)Uiteindelijk vertrekken we om 09.45 uur. Als ik het goed op mijn vingers heb nageteld is het dan bij jullie kwart voor zeven ‘s avonds. Vandaag rijden we via Seligman,( het plaatsje waar we vannacht geslapen hebben) naar het plaatsje Kingman. Dat doen we een beetje met een omweg want er blijkt nog een heel leuk stukje route66 aan te komen. Wat ons betreft is dit zo’n beetje het laatste stukje dat we rijden dus daar hoeven we niet over na te denken. Het blijkt inderdaad een leuk stukje te zijn en zeker waard om gefotografeerd te worden. Bij het plaatsje Kingman gaan we vervolgens richting het Noorden en volgen de interstate 93 want ons doel van vandaag is LAS VEGAS.Want ook deze wens willen we van onze bucketlist kunnen afstrepen. Om half elf gaan we tanken en rijden daarna door tot een uur of twaalf. Dan vindt onze “Tineke” uit wagen 1 dat het koffietijd is.Daarvoor zoeken we de eerste de beste Mac op. Na de koffie doen we meteen maar boodschappen bij de Walmart. Nu weten we inmiddels dat als je daar naar binnen gaat het je minstens een uur gaat kosten, dus Wil en ik spreken af dat we ieder apart door de winkel gaan lopen en onze boodschappen doen anders gaat het echt veel te lang duren. Wat denken jullie? Ik ben nog volop aan het zoeken naar de dingen die ik nodig heb, blijkt dat Wil al kant en klaar is. Nou dat gebeurt dus echt nooit! Na alles in de camper te hebben gezet kunnen we om 14.00 uur onze weg vervolgen. Onderweg hebben we weer een prachtige uitzicht. Ook zien we de bergen(volgens ons) omgeven door mist. Dichter bij Las Vegas zien we weer een heel andere omgeving. Om 15.15uur rijden we Nevada( de Silverstate binnen). Daar rijden we langs weer een “ hotspot” de Hoover-Dam. En om half vijf bereiken we de camping “Sams Town” die we voor die dag hebben uitgezocht. Nu heerlijk in het zonnetje met een drankje, vannacht lekker slapen en morgen met de shuttlebus naar “de Strip” dat is het deel van Las Vegas waar je geweest moet zijn !