Maandag 6 april 2015

Vanmorgen als eerste geprobeerd om de verslagen op het blog te plaatsen.Dat is gedeeltelijk gelukt, de rest doe ik wel bij de Mac. Ik word er gek van zoveel keer als ik “er uit gegooid” word. We ontbijten met de aardbeien van gisteren, heerlijk op een geroosterde boterham. Voor we vertrekken ga ik eerst bij de receptie de eerstvolgende camping reserveren.Wil vraagt ondertussen de gegevens van “de enige” camping in San Fransisco, zodat we ook die op tijd kunnen reserveren. Daarna gaan we tanken. Ja alweer, het is niet anders. Vandaag hoeven we niet zover te rijden, dus we hebben alle tijd. Om 10.45 uur gaan we op weg. Om 12.00 uur komen we in een enorme file terecht. Eric, jullie weten wel onze reisleider en zijn vaste navigator Wil, nemen de eerste de beste afslag om de file te vermijden. Die weg blijkt nog een stukje route66 te zijn. Niets te zien aan bezienswaardigheden overigens maar wel een hele mooie groene omgeving. Om half een zien we een McDonalds, dus gaan we daar maar even koffiedrinken, kan ik meteen de rest van de foto’s plaatsen. Om 13.15 uur gaan we weer op weg. Na een poosje maken we iets heel spectaculairs mee, “net als in de film” zal ik maar zeggen. Rondom de camper van Eric, die zoals gebruikelijk voor ons rijdt, vindt er een achtervolging van de “Hwy Patrol” plaats. Wij gaan ervan uit dat Eric een behoorlijke assistentie heeft verleend , hij functioneerde als buffer voor “de boef” en wie weet wat voor een goede daad hij gedaan heeft. Op een goed moment moest hij volop in de remmen. Ik kon geen foto’s maken want het ging allemaal te snel. Ook Wil heeft geen foto’s kunnen maken, wel jammer hoor vonden we zelf! Om 15.00 uur arriveren we op de camping. Nou wat we daar meemaken is nog niet eerder voorgekomen. De campers worden voor ons op de plek geparkeerd en de af-en aanvoer aangesloten. De mannen hoeven dit keer niets zelf te doen, wat een luxe!. Eric en Wil staan op een plek met “de Jezus boom” ja. Jullie lezen het goed, bekijk de foto’s maar! Er is echter een klein “dingetje”, ze staan er met de rug naartoe. Nu maar hopen dat dit geen slecht teken is. De meeste van onze mede kampeerders blijken van een filmset te zijn verteld Steve, de man die onze campers heeft geparkeerd. Nu al spannend allemaal. Wie weet wat we hier nog gaan meemaken.