Woensdag 25 maart 2015

Vanmorgen eerst de af-en aanvoer van het water geregeld en om 09.15 uur op weg.

Vandaag weer “the way up” richting Springfield. Let op! Dit keer Springfield Missouri.

We willen nl. weer op de route 66 terechtkomen, ons hoofddoel van deze reis.

Vandaag zijn we al weer een week onderweg, het gaat best snel vinden wij.

We hebben allemaal een beetje een onrustige nacht achter de rug i.v.m. de burgers

die we gisterenavond hebben gegeten.

In het vorige verslag heb ik al verteld over de roze limousine die ons zou ophalen om ons naar het restaurant te brengen. Nou om tien minuten voor zeven kwam hij aangereden hoor.

Een grote roze limousine. Hilarisch gewoon. Natuurlijk moest er eerst een foto gemaakt worden.

We kwamen aan bij het restaurant en besloten daar om het eten niet mee te nemen maar

In het restaurant zelf op te eten. Zo gezegd zo gedaan. Wil en Rijk bestelden een “Blue Suede Cheeseburger” en Erik en ik een “Elvis burger”. Ja als je er dan toch bent ga je natuurlijk geen pizza bestellen , wat overigens wel mogelijk was hoor. Ook dit hele restaurant stond in het teken van Elvis.

Foto’s aan de muur, een televisie die Elvis films vertoonde etc. LANG LEVEN DE COMMERCIE!

Nou we kunnen niet anders zeggen, de burgers waren overheerlijk klaargemaakt. Maar wij Hollanders zijn nou eenmaal niet gewend om een stuk vlees van een half pond met ook nog van alles erop en eraan te verorberen. Toen we uitgegeten waren en het restaurant uitliepen stond daar weer keurig de roze limousine voor ons klaar om ons terug te brengen naar de camping. Wij vonden het wel komisch allemaal. Zoals ik al zei vertrokken we vanmorgen om 09.15 uur. Vandaag moeten er kilometers gemaakt worden, oh sorry ik moet natuurlijk miles zeggen nu. Nou dat is goed gelukt. Om 17.15 uur kwamen we aan op de camping even voorbij Springfield maar vlak naast de route 66. Dus doel gehaald vandaag. We hebben er 477 km. Opzitten en dus 298 miles .

Hebben de mannen weer goed gedaan! Wil en ik blijven het toch wel stoer vinden hoor dat ze dat kunnen, dat rijden met zo’n enorme camper.

De route zelf was niet echt spannend vandaag, behalve het laatste stukje dan. Want rond de spits door een stad rijden met zo’n enorme camper is natuurlijk niet echt makkelijk. Na het aanmelden eerst maar een drankje gedaan en daarna ieder in onze eigen camper een maaltijd gemaakt. Het is nl. ontzettend noodweer dus we zijn blij dat we droog zitten. Morgen rijden we de route 66 op en vervolgen onze reis richting Oklahoma City.